حساسیت فلزیاب چیست؟

حساسیت فلزیاب یک معیار کلیدی است که بر توانایی دستگاه در شناسایی اشیاء مخفی زیر زمین حکم‌فرما است. این ویژگی معرف قدرت سیستم در تشخیص فلزات با اندازه‌ها و در عمق‌های متفاوت است، و به کاربر اجازه می‌دهد تا با دقت بالایی به جستجو بپردازد. در این مقاله، ما به بررسی جامع حساسیت فلزیاب خواهیم پرداخت و نحوه تأثیرگذاری آن را بر کارایی کلی دستگاه فلزیاب مورد تجزیه و تحلیل قرار خواهیم داد.

ما علاوه بر پوشش جنبه‌های فنی و تئوری، به شناسایی چگونگی بهبود حساسیت دستگاه از طریق تنظیمات صحیح و استفاده بهینه از تجهیزات مرتبط، اهمیت می‌دهیم. هدف ما ارائه دیدگاهی عمیق و کاربردی به افرادی است که در پی بهینه‌سازی عملکرد دستگاه‌های خود هستند تا بتوانند با افزایش حساسیت دستگاه ، از تمامی پتانسیل‌های آن بهره‌مند شوند.

حساسیت فلزیاب چگونه تنظیم می شود

تنظیم حساسیت دستگاه به معنای تغییر دادن سطح واکنش دستگاه به اشیاء فلزی است. این عمل می‌تواند با استفاده از کنترل‌های دیجیتال یا آنالوگ روی خود دستگاه انجام شود. در ادامه، چند گام معمول برای تنظیم حساسیت آورده شده است:

1. خاموش کردن تداخلات: قبل از تنظیم حساسیت، از هرگونه تداخل الکترومغناطیسی اطراف مثل تلفن‌های همراه، خطوط برق و سایر دستگاه ها دور شوید.
2. آغاز با تنظیمات پایه: حساسیت دستگاه را در ابتدا روی مقدار پیش‌فرض یا متوسط قرار دهید، سپس دستگاه را روشن کنید.
3. بالا بردن تدریجی حساسیت: حساسیت را به آرامی افزایش دهید تا زمانی که دستگاه شروع به دریافت سیگنال‌های ناپایدار یا نویز کند.
4. کاهش حساسیت: پس از رسیدن به نقطه‌ای که نویز یا سیگنال‌های کاذب شناسایی می‌شوند، کمی حساسیت را کاهش دهید تا جایی که این سیگنال‌های ناخواسته از بین بروند.
5. آزمایش با اشیاء فلزی: چندین نوع فلز را در برابر سیستم قرار دهید تا ببینید آیا دستگاه می‌تواند آن‌ها را با حساسیت فعلی تشخیص دهد.
6. توجه به شرایط زمین: حساسیت را با توجه به شرایط زمین مانند میزان مواد معدنی موجود در خاک تنظیم کنید.
7. استفاده از تنظیمات خودکار (اگر وجود دارد): برخی از دستگاه های پیشرفته دارای تنظیمات خودکار برای حساسیت هستند که بر اساس شرایط محیطی به صورت خودکار حساسیت را تنظیم می‌کنند.
8. یادگیری از تجربه: با تجربه کار با دستگاه و آزمایش در شرایط مختلف، شما می‌توانید بهترین تنظیمات حساسیت را برای کاوش‌های خود پیدا کنید.

اهمیت تنظیم  فلزیاب :

درست است، تنظیم حساسیت دستگاه بسیار مهم است و به دقت نیاز دارد. بیش از حد حساس کردن دستگاه ممکن است منجر به دریافت سیگنال‌های کاذب و افزایش نویز شود که باعث می‌شود تشخیص اهداف واقعی دشوارتر گردد. در مقابل، حساسیت پایین‌تر به این معناست که دستگاه ممکن است قادر به شناسایی اشیاء کوچکتر یا عمیق‌تر نباشد. این مسئله، کاربران را مجبور می‌کند که اشیاء با ارزش را از دست بدهند.

بنابراین، تنظیم صحیح  به یک توازن دقیق بین شناسایی اهداف مورد نظر و کاهش اختلالات ناخواسته نیاز دارد. این توازن اغلب به عواملی نظیر نوع خاک (میزان معدنی‌سازی آن)، وجود سایر منابع اختلال‌زا مانند خطوط برق و سایر دستگاه ها، و همچنین نوع و اندازه اهداف جستجو شده بستگی دارد.

 فلزیاب پالسی 

حساسیت فلزیاب پالسی به توانایی این دستگاه‌ها در شناسایی و آشکارسازی اشیاء فلزی کوچک یا دوردست در عمق خاک اشاره دارد. دستگاه های پالسی (Pulse Induction – PI) با استفاده از سیستم‌های الکترومغناطیسی کوتاه و قدرتمند، پالس‌های مغناطیسی را به زمین می‌فرستند و سپس سیگنال‌های بازتابی از اشیاء فلزی را دریافت می‌کنند.

برخی از ویژگی‌ های حساسیت سیستم پالسی عبارتند از:

1. عمق نفوذ: سیستم های پالسی برای کاوش در عمق بیشتر، مقاومت خوبی در برابر خاک‌های با مواد معدنی‌ساز بالا دارند و می‌توانند اشیاء فلزی عمیق‌تری را شناسایی کنند.
2. کمتر تأثیرپذیری از مواد معدنی‌ساز: به دلیل مکانیزم پالس القایی، این دستگاه ها در مقایسه با سایر دستگاه های VLF (فرکانس بسیار پایین)، کمتر تحت تأثیر خصوصیات معدنی خاک قرار می‌گیرند.
3. تنظیم حساسیت: کاربران می‌توانند حساسیت دستگاه را تنظیم کنند تا بر اساس شرایط محیطی و نوع شیء مورد جستجو بهینه‌سازی شود. این تنظیمات معمولاً شامل کاهش حساسیت برای کاهش سیگنال‌های ناخواسته و افزایش حساسیت برای تشخیص بهتر اشیاء فلزی است.
4. تفکیک‌پذیری: گرچه دستگاه های پالسی ممکن است در تفکیک بین انواع مختلف فلزات به اندازه سیستم های VLF قدرتمند نباشند، اما تنظیمات حساسیت می‌توانند به بهبود تفکیک‌پذیری کمک کنند.
5. استفاده در آب شور: دستگاه های پالسی به دلیل کمتر تأثیرپذیری از محیط‌های معدنی‌ساز، برای جستجو در آب دریا و سایر محیط‌های آب شور مناسب هستند، جایی که سیستم های VLF ممکن است کارایی نداشته باشند.

بررسی حساسیت فلزیاب VLF :

دستگاه های VLF (Very Low Frequency) از محبوب‌ ترین و گسترده‌ ترین نوع دستگاه ها در بازار هستند، و حساسیت آن‌ها یکی از مهم‌ترین ویژگی‌ هایی است که تعیین‌کننده عملکرد دستگاه در شرایط متفاوت است. حساسیت در سیستم های VLF به توانایی دستگاه برای واکنش نشان دادن به اشیاء فلزی کوچک یا در عمق خاک اشاره دارد.

در دستگاه های VLF، دو کویل مجزا به نام‌های کویل فرستنده و کویل گیرنده وجود دارد. کویل فرستنده یک میدان مغناطیسی را ایجاد می‌کند، و هنگامی که این میدان با یک جسم فلزی برخورد می‌کند، جسم فلزی به نوبه خود یک میدان مغناطیسی ثانویه ایجاد می‌کند که توسط کویل گیرنده دریافت می‌شود.

حساسیت دستگاه به این معناست که تا چه حد دستگاه قادر است این سیگنال‌های ضعیف و ثانویه را تشخیص دهد و به کاربر اطلاع دهد. دستگاه هایی با حساسیت بالاتر می‌توانند اشیاء فلزی کوچکتر یا عمیق‌تری را تشخیص دهند، اما این امر ممکن است همراه با افزایش نویز و سیگنال‌های کاذب نیز باشد.

برای تنظیم حساسیت در سیستم های VLF، کاربر معمولاً می‌تواند از دکمه‌ها یا کنترل‌های روی پنل دستگاه استفاده کند. تنظیم مناسب حساسیت به تجربه و شرایط خاص زمین وابسته است:

• در زمین‌های با مواد معدنی‌ساز بالا: معمولاً لازم است حساسیت را کمی کاهش دهید تا از تداخلات و سیگنال‌های کاذب جلوگیری شود.
• در زمین‌های نسبتاً تمیز: می‌توانید حساسیت را افزایش دهید تا دستگاه قادر به شناسایی اشیاء کوچکتر و دورتر باشد.